Baywatch hvað!!!

Nói og Píla halda áfram að halda uppi "stuðinu" í Heiðmörkinni. Við morgunverðarborðið sátum við hjónin og horfðum dolfallin út á vatnið og dáðumst að fegurð þess og umhverfisins í kringum það. Úti var algjör stilla og "aðeins farið að leggja á vatnið" - man ekki alveg hvernig Ástvaldur orðaði það en ég kallaði hann í kjölfarið sveitalubba...auðvitað í jákvæðri merkingu en hann eyddi miklum tíma með ömmu og afa á yngri árum og notar því stundum önnur orð og orðasambönd en tíðkast í dag. Eftir morgunmatinn var ákveðið að fara í góðan göngutúr með hundana og var þeim hleypt út á meðan við klæddum okkur í vetrargallana. Þau hafa verið alveg til fyrirmyndar síðan þau fóru í smá ferðalag um daginn enda verið vel fylgst með þeim og nammigjafir notaðar við innkall og fleira í þeim dúr. Ástvaldur var að vanda aðeins fljótari en ég að gera sig kláran og þegar hann var kominn út heyrði ég hann kalla eitthvað...mér fannst það hljóma dramatískt en var ekki viss og heyrði heldur ekki alveg hvað hann sagði, hélt að hann væri að kalla á hundana. Ég hélt því áfram að taka mig til og stuttu síðar þegar ég kom út sá ég hvar minn heittelskaði var kominn þó nokkuð út í vatnið og teygði sig eftir Nóa, sem hékk örvæntingarfullur með loppurnar á klaka og á leið í kaf. Það var auðvitað hlaupið til og krílið vafið inn í handklæði og reyndum við að nudda í hann hita þar sem hann hríðskalf allur, fyrir utan væntanlega að vera dauðskelkaður. Það er ljóst að það mátti ekki tæpara standa þarna en hann átti sér einskis ills von þegar hann rölti út á ísinn...honum er svo illa við vatn að hann bakkar upp úr pollum ef hann stígur í þá. Píla hafði líka farið út í en hún gerir það reyndar á hverjum degi og þykir ekki tiltökumál enda er hún nú líka af allt annarri stærðargráðu en Nói. Hann var reyndar snöggur að ná sér og ekki að sjá að ævintýrið hafi slegið hann út af laginu en það er ljóst að hætturnar leynast víða!