Á fullri ferð

Jæja, sá gamli búinn að koma sér fyrir á Grund (lesist: Ég búin að koma þeim gamla fyrir á Grund) og hann er nú bara nokkuð brattur, þrátt fyrir tvö föll á einum degi og laskað hné. Ég er búin að hamast í honum að fara varlega, hann er nefnilega gamall fimleikamaður og er enn að taka tillhlaup... æðir um með göngugrindina frekar en að taka eitt lítið skref í einu eins og ég sé margt heldra fólk gera. Það kom því vel á vondan í gær þegar gamla fimleikakonan (ég), sem er líka dáldið þekkt fyrir að fara framúr sjálfri mér, flaug á hausinn í hálkunni í gær. Var að verða of sein í nudd, stökk út úr bílnum og búmm. Sem betur fer var lendingin nokkuð góð og ég uppskar bara nokkra marbletti. Er stundum að hlæja að sjálfri mér (jógakennaranum) þegar ég er á leiðinni í kennslu á alltof miklum hraða til að kenna fólki að slaka betur á - anda rólega inn um nefið og út um munninn. Sit stundum í bílnum með axlir upp að eyrum, andstutt og á fullri ferð, alveg að verða of sein!  Er manni ekki við bjargandi?

Athugasemdir

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 2.2.2007 kl. 22:10]

Þú hefðir án efa hlotið verra fall ef þú værir ekki í svona góðu formi, ekki spurning.