Hippalegur herragarðseigandi!

Var að panta íbúðir i Monterosso, sem er einn af 5 bæjum í Cinque Terre á Ítalíu. Þetta er ótrúlega flott svæði af myndum að dæma a.m.k. og ég vona að íbúðirnar líti út í raunveruleikanum eins og á netinu. Maður veit aldrei alveg hvað verið er að kaupa, t.d. gistum við á flottum herragarði nálægt Verona einu sinni - myndirnar á netinu voru ekki alveg nýjar því blessaður herragarðurinn mátti muna fífil sinn fegri en þetta var samt hið besta mál því Carlo, herragarðseigandinn, var alveg kostulegur. Hann sinnti gestunum sínum vel, þ.e. eftir kl. ellefu á kvöldin og frameftir nóttu ef hann náði að klófesta einhvern og fá með sér í rauðvínsdrykkju. Hann sást minna á daginn því auðvitað verður fólk að hvílast eftir að hafa sinnt ferðamönnum fram eftir nóttu. Það er óhætt að segja að tískustraumar hafi haft lítil áhrif á Carlo, hvort sem það var nú í klæðaburði eða t.d. hárgreiðslu. Það var eins og hann hefði verið skilinn eftir þarna árið 1970 og gleymst að sækja hann! Hippinn á herragarðinum!
Í þessari ferð fórum við m.a. til Feneyja og komumst algerlega hjá því að setjast í nokkurn bát! Við gengum um allt, langaði til að feta þessa þröngu stíga og skoða mannlífið! Þegar við ætluðum að skoða kirkjuna á Markúsartorginu kom upp vandamál því Ástvaldur var alltof fáklæddur til að komast þar inn. Hann var í stuttbuxum og bol, buxurnar urðu að ná niður fyrir hné og bolurinn vel yfir axlir og því miður uppfyllti hann hvorugt þessara skilyrða. Ég fór því inn og hann beið fyrir utan en svo fannst okkur ómögulegt að hann gæti ekki skoðað blessaða kirkjuna þannig að ég lánaði honum gollu sem ég var með, sem var rétt tæplega hálferma þegar hann var komin í hana (sé núna að einhver hönnuðurinn hefur barið hann augum þarna og fengið hugmynd að ermunum góðu sem hafa tröllriðið tískunni undafarið ár). Nei, ekki gekk það því buxurnar voru enn of stuttar og vörðurinn orðinn hálfpirraður á að þurfa að endurtaka þetta. Þegar við erum á leiðinni út stoppar okkur maður sem hafði séð til okkar og það var ekki flóknara en það að maðurinn vippaði sér úr brókunum og rétti Ástvaldi, sem hugsaði sig ekki tvisvar um heldur skellti sér í þær og dreif sig inn í kirkjuna. Ég stóð hjá manninum og spjallaði við hann á meðan og fékk ekki sætan svip frá eiginkonunni þegar hún kom út úr kirkjunni og fann manninn sinn buxnalausan!  Einhvern veginn fannst mér þetta skrítin hugsun hjá þeim þarna á ítalíu þar sem jesú t.d. birtist manni nú ekki fullklæddur á krossinum!

 

Athugasemdir

[Guðríður Hrefna Haraldsdóttir, 26.2.2007 kl. 18:42]

Hahhahaha, snilldarsaga!!! Þú ert svo fyndin, sé alveg fyrir mér manninn á brókinni að tala við ókunnuga fagra konu (þig) og eiginkonan mætir ... Þetta ósiðlega athæfi fer fram fyrir utan kirkju til að kóróna allt saman!!!

[Ibba Sig., 27.2.2007 kl. 12:52]

Góð saga! Hvenær fær maður svo að sjá hundinn og húsið?