Núna!

Undanfarin vika var ansi snúin fannst mér. Það er ótrúlega mikil vinna
að undirbúa útför og lítill tími sem gefst til að syrgja. Það verður
eiginlega bara að bíða á meðan "praktísku" hliðinni er sinnt. Eftir
jarðarförina var ég eins og sprungin blaðra en gafst sem betur fer
góður tími til að hvíla mig um helgina. Athöfnin var mjög falleg,
Ástvaldur minn lagði sitt af mörkum þar því hann spilaði bæði með
Hjörleifi fiðluleikara og undir hjá Guðrúnu Gunnars, sem söng Heyr mína
bæn svo fallega að orð fá ekki lýst. Ég mæli líka með séra Karli V.
Matthíassyni sem skilaði sínu hlutverki einstaklega vel. Dauðinn vakti
mig til umhugsunar og minnti mig sterklega á hversu andartakið skiptir
miklu máli og að geyma ekki hluti þangað til á morgun...eða hinn. Það
eina sem við höfum er NÚNA og ég er svo þakklát fyrir iðkunina mína,
sem hefur hjálpað mér til að skilja það og raungera það - það voru ekki
alltaf auðveld spor að stíga að heimsækja pabba og horfa á hversu illa
honum leið og átti oft erfiða tíma síðustu árin en það var
raunveruleikinn og hann vildi ég horfast í augu við nákvæmlega eins og
hann var. Ég sakna hans en ég veit að hann er laus við þjáningarnar og
það skiptir meira máli.