Skreytt yfir skítinn

Jæja, allt gott að frétta af fjölskyldumeðlimum, Nói orðinn húsvanur eins og sagt er og þrifalegri en margur annar verð ég að segja. Erum komin af gjörgæslu og farin að horfa framan í hvolpinn en ekki bara á afturendann á honum. Fórum á stutt hvolpanámskeið hjá Sif dýralækni (systir Ástvaldar) og það var ansi fróðlegt. Þar voru hvolpar af öllu stærðum og gerðum, Nói var yngstur en Lara hennar Karó elst en þó langminnst. Lara er chiuhua tík og dvergvaxin að auki en það aftraði henni nú ekki frá því að taka fast á hinum. Hún er orðin 8 mánaða og því unglingur og það er ekkert ýkt þegar ég segi að hún hafi haldið hvolpagreyjunum í heljargreipum. Þeir svoleiðis vældu undan henni og henni fannst engin sérstök ástæða til að vara sig á Siberian Husky hvolpinum sem var þó uppundir 10 kíló en hún innan við eitt.

Það er svona spurning að fara að byrja að skreyta yfir skítinn eins og Magga vinkona sagði mér að gera þegar brjálað var að gera og enginn tími til hreingerninga. Ég er frekar sein til í ár því ég er yfirleitt komin mað skrautið upp þegar aðventan byrjar en rekstrarnámskeiðið sem ég var á alla síðustu viku kom í veg fyrir það. Var sveitt að gera viðskiptaáætlun fyrir næsta ár Tónheima en þetta var fínt námskeið sem ég fór á hjá Iðntæknistofnun. Kynntist mörgu góðu fólki, sem mér finnst nú ekki leiðinlegt.

Já og fyrsta plata hljómsveitarinnar Bardukha leit dagsins ljós í síðustu viku og voru haldnir frábærir og vel sóttir útgáfutónleikar á hinum nýja stað Domo. Ástvaldur minn fór auðvitað á kostum með nikkuna en þeir voru allir í miklu stuði og áhorfendur líka og neituðu að leyfa þeim að hætta. Til hamingju!