Síðasti dagur ársins runninn upp og ég sit á hótelherbergi í Barcelona, á leið í áramótasturtuna og svo í fjölskylduboð í tilefni dagsins. Langar að fara í langa heita sturtu en hér er mikill vatnsskortur því lítið hefur rignt í ár og ég fékk samviskubit þegar ég heyrði að það eru túristar sem nota meira en helming þess vatns sem notað er hér (og ég lagði mitt af mörkum og fór í langa heita sturtu fyrsta daginn á hótelinu)...fékk samviskubit þegar Alex svili minni sagði að stundum spyrðu strákarnir litlu afhverju baðið væri ekki fullt hér eins og þegar þeir færu í bað á Íslandi. Sturtan verður því snörp en heit á eftir!

Annars eyddum við um það bil tveimur tímum á markaðnum í morgun í að kaupa í áramótamatinn. Fyrst stoppuðum við hjá kjötkonunni og sóttum kalkúnabringurnar sem Kolla mágkona hafði pantað fyrir helgi. Þær voru gerðar klárar fyrir fyllingu og einnig fengum við innmat og bein til að búa til soð og svo stakk hún slatta af steinselju ofan í pokann en hér kostar hún ekki neitt en kalkúnabringur fyrir 10 manns kostuðu um 15 evrur eða tæpar 1500 krónur! Síðan fórum við bása á milli því á einum stað eru sveppirnir og kartöflurnar betri en á þeim næsta eru bestu perurnar og mandarínurnar og svo framvegis. 

Mér finnst þetta alveg ótrúlega góð tilfinning, að nánast fá grænmetið, ávextina, kjötið og alles nánast beint af kúnni, horfa á beikonið skorið í sneiðar fyrir framan mann, kryddið ferskt, hneturnar sóttar í stóran poka og vigtaðar á gömlu vigtinni og  að öllu þessu loknu að setjast og fá sér einn góðan cafe cortado sem kostar ekki þúsund og eina eins og heima! Ég gæti alveg vanist þessu!

Kærar þakkir fyrir kveðjurnar - ég er ekki búin að fá ritgerðina til baka og veit því ekki meir en vona að þetta verði nú í lagi. Við höfum aðeins reynt að vinna hér líka enda byrjar tónlistarskólinn rúmri viku eftir að við komum heim og því nóg að gera að svara umsóknum og fyrirspurnum. Látið nú drauminn rætast og lærið að spila á píanó, harmónikku eða gítar eftir eyranu - allir saman nú!

Gleðilegt ár og munið að njóta andartaksins - það er það eina sem við höfum!

knús

Gyða 

Er að horfa á Kastljósið þar sem konugreyið sem lenti í hremmingum á JFK í New York er að segja frá reynslu sinni. Vá, þetta er ekkert grín og ég hefði ekki viljað vera í hennar sporum. Þetta er aðeins of mikið og reyndar gott betur og spurning hvernig þetta endar þarna hjá þeim fyrir vestan. Þeir eru nú ekki beint að slá í gegnu víða um heim!

Annars hef ég lítið fylgst með og það þarf alveg átak að skreppa í bæjarferð. Þurfti að skreppa í Þjóðarbókhlöðuna í dag og var á ferðinni síðdegis. Ég var þeirri stund fegnust þegar ég renndi í hlað hérna í "sveitinni" því umferðin var hrikaleg og greinilegt að jólastressið er í algleymingi. Ég harðneita að vera með þannig að það er kannski ágætt að ég skuli sitja við tölvuna og skrifa ritgerð. Það eru um það bil 1000 orð eftir og ritgerðin verður komin úr húsi seinnipartinn á morgun, sjóðandi heit i hendur leiðbeinandans!

Ég var samt ekkert viss um að ég myndi setjast hér niður í morgun því ég nánast hélt mér í bríkina á rúminu í alla nótt þar sem ég var viss um að húsið myndi takast á loft í þessu brjálaða veðri. Það lék allt á reiðiskjálfi og ég tréverkið sveigðist til og frá. Þetta var frekar óþægileg tilfinning og lætin héldu fyrir mér vöku frameftir nóttu. Hefði kannski átt að feta í fótspor annarra næturbloggara en nennti ómögulega þó að standa upp. Jæja, ekki meira bull, bara bla bla...

Ætla algjörleg að liggja með tærnar upp í loft um jólin? Það er stefnan, veit að ég kem reyndar ekki til með að liggja mikið...nema aðeins yfir jólabókunum. Við verðum átta saman og ákváðum að við myndum öll kaupa eina bók til að hafa með og svo getum við skipt. Ég held að ég kaupi bókina um Bíbí - ég hef farið til Bíbíar og þar sem mér finnst Vigdís góður penni finnst mér að þetta hljóti að vera góð blanda. 

Ég er eiginlega viss um að Ástvaldur kaupir bók Einars Más, hann heyrði hann lesa upp úr henni um daginn og leist mjög vel á. Mig langar líka til að lesa hana svo ég er sátt við það val. Svo kemur hitt í ljós. Veit reyndar að tengdó langar að lesa framhaldið af Karítas og mér líst líka vel á það. Hún gaf mér fyrri bókina í jólagjöf um árið og leist mér ekkert á valið til að byrja með. Ég hafði prófað að lesa bók eftir Kristínu Marju og gafst upp á henni þannig að ég var full fordóma þegar ég sá þessa bók og til að kóróna allt var hún árituð, sem var auðvitað gott á mig. Nú, ég ákvað að fara úr KR búningnum og lesa bókina og líkaði hún stórvel þannig að ég hlakka bara til að lesa hvað hefur drifið á daga Karítasar. Nú svo er ég mjög veik fyir glæpasögum þannig að ég kem til með að lesa Arnald, Yrsu , Árna þórains og Henning Mankell. Bók Hrafns Jökulssonar er líka á óskalistanum þannig að ég verð fastagestur á bókasafninu fram eftir ári.

Annars vorum við að slútta í Tónheimum í dag með þrennum jólatónleikum þar sem um áttatíu nemendur léku af fingrum fram hvert dægurlagið á fætur öðru og jólalögin ómuðu einnig um salinn. Yngsti nemandinn var fjögurra ára og elsti 16 ára en fullorðna fólkið sló í gegn sl. fimmtudag. Nú er bara að undirbúa næstu önn þar sem fleiri snillingar verða uppgötvaðir en það er alveg frábært að sjá þau spila, flest án þess að hafa nokkrar nótur fyrir framan sig, t.d. tók einn ellefu ára gamall lagið Piano man með Billy Joel, það var alveg magnað. Þetta eru algjörir píanósnillingar og gítardeildin er líka komin á gott skrið. 

Ritgerðin mín telur nú 2.755 orð þannig að ég á eftir 7.245 til að ná tilskildri lengd! Það er svo erfitt að setjast niður en í lagi þegar ég er komin af stað. Þetta er algjörlega huglægt og gamall vani sem tekið hefur sér bólfestu í kroppnum vaknar af dvala. Hann lýsir sér þannig að ég verð ofurþreytt bara við tilhugsunina um að fara að læra og langar að leggja mig eða a.m.k. gera eitthvað allt annað. Uppvask og þrif hljóma meira að segja vel í samanburði við lærdóminn. Þarna finn ég að hugleiðslan sem ég hef stundað síðustu ár hjálpar mér því í stað þess að leyfa þessum hugsunum að malla þar til ég t.d. læt verða af því að leggja mig eða gera eitthvað annað, fókusera ég á andardráttinn og sleppi hugsuninni á fráöndum...aftur og aftur og aftur...

Nokkuð skrifað í bloggheimum um Bjögga og kommentið að hann fylgdist spenntur með Dancing with the Stars. Ég heyrði þetta svar hans og fannst ekkert athugavert við það, gat alveg trúað þessu uppá hann, þó ég kannski keypti það ekki að hann væri að deyja úr spenningi. Hvað Loga varðar þá finnst mér hann ekki gera eins og best hann getur í þessum þáttum en hann er að mínu mati góður fjölmiðlamaður og hefur staðið sig vel í gegnum tíðina. Hann getur nú alveg tekið svona húmor enda skortir hann ekki húmor sjálfur og bestu fréttirnar sem Logi hefur flutt (nei skemmtilegustu) hafa sýnt hann missa sig í hláturskast - það er  kannski kvikindislegt að hlæja að því þegar fólk missir stjórn á sér í beinni útsendingu en mér finnst það hrikalega fyndið því það er eitthvað svo "eðlilegt" - eitthvað sem gerist óvart. Ég hef sjálf nokkrum sinnum lent í því og þó það sé auðvitað vont á meðan, sérstakega ef umræðuefnið er alvarlegt er það  nú bara þannig að það jafnast fátt á við gott hláturskast, ef það meiðir engan!

Það getur nú komið fyrir á bestu bæjum að vera annars hugar og ná ekki alveg því sem viðmælandinn segir. Ástæðurnar geta verið margar og stafað m.a. af því sem er að gerast í umhverfinu. Ég man t.d. eftir einu atviki þegar ég sá um helgarþátt á Rás 2, við annan mann. Mér hafði tekist að fá í þáttinn mann sem ég hafði mikið reynt að fá í viðtal og þurfti að beita  fortölum því honum var illa við að koma í beina útsendingu. Nú, ég var búin að ná honum inn í stúdíóið og byrjuð á viðtalinu, þegar hinn stjórnandi þáttarins kom inn og tók sér stöðu fyrir aftan viðmælandann. Hann sér að síminn byrjar að hringja - ekki með hringingu heldur blikkaði rautt ljós á honum. Einhvern veginn hefur honum fundist hann þurfa að svara símanum (í miðju viðtali) en til þess að trufla nú örugglega ekki fór hann á fjóra fætur og skreið framhjá viðmælandum, fyrir framan borðið hjá mér, greip símann og "hvíslaði" þannig að það fór hvorki framhjá mér eða blessuðum viðmælandanum hvað var í gangi. Ég verð að viðurkenna að ég átti mjög bágt með að hafa stjórn á mér - ég var samt alls ekki við það að fá hláturskast heldur langaði mig mest til að standa upp og öskra á samstarfsmann minn en það var ekki í boði þannig að ég reyndi að einbeita mér að halda þræðinum í viðtalinu. Ég er ekki frá því að ég hafi einmitt misst af einhverju á meðan félaginn skreið framhjá okkur!